Zajęcia dodatkowe w ramach czesnego:
Sensoplastyka - od pierwszych chwil życia wpływa na optymalny rozwój całego organizmu. Stymulując receptory wpływamy na rozwój połączeń nerwowych w mózgu. Im jest ich więcej tym „łatwiej” nam się myśli, tym sprawniej przebiegają wszelkie procesy analizy i syntezy w umyśle zarówno małego dziecka jak i osób dorosłych. Wpływa m.in. na:
- wspiera rozwój zmysłów,
- wspomaga budowanie świadomości ciała i przestrzeni,
- dba o usprawnienie ruchowe (przygotowanie do nauki chodzenia w przypadku niemowląt),
- wpływa na rozwój mowy (ośrodki w mózgu odpowiedzialne za mowę są usytuowane blisko ośrodków odpowiadających za małą motorykę),
- poprzez wspólne działania pogłębia kontakt emocjonalny z dziećmi – buduje w ten sposób ich poczucie bezpieczeństwa,
- wspiera rozwój poznawczy – opisujemy elementy świata, pokazujemy proces przemian substancji oraz związki przyczynowo – skutkowe.
Język angielski - życie dziecka cechuje niesamowita dynamika. Nie tylko porusza się ono z szybkością Strusia Pędziwiatra, lecz równie szybko przyswaja nowe informacje, pamięć dziecka chłonie nowe rzeczy jak gąbka. Maluch, choć może nie do końca świadomy, że jest to inny język, będzie używał angielskich słówek w odniesieniu do rzeczy, które widzi.
Kynoterapia - metoda wzmacniająca efektywność rozwoju osobowości, edukacji i rehabilitacji, w której motywatorem jest odpowiednio wyselekcjonowany i wyszkolony pies prowadzony przez wykwalifikowanego kynoterapeutę.
Rodzaje zabaw dzieci podczas ich pobytu w żłobku:
Zabawy manipulacyjne
Polegają na manipulowaniu przedmiotami z użyciem wszystkich dostępnych strategii sensomotorycznych, np.: chwytaniu, oglądaniu, wkładaniu, przesuwaniu, wyjmowaniu, przekładaniu z rączki do rączki, uderzaniu jeden przedmiot o drugi, rzucaniu, turlaniu, potrząsaniu, wpychaniu itp. Dziecko, manipulując przedmiotami angażuje spostrzeżenia wzrokowe, słuchowe, dotykowe oraz ćwiczy ruchy rąk. Zabawy manipulacyjne stanowią podstawę do późniejszych, bardziej skomplikowanych zabaw. Występują podczas pierwszych 12 miesięcy życia.
Zabawy ruchowe
Zawierają różne elementy ruchów, a zwłaszcza lokomocyjnych, takich jak bieganie, skakanie itp. Składniki motoryczne mają zwykle jakąś treść związaną z akcją lub przyjętą rolą, np. dziecko udaje: że jedzie samochodem, że zbiera owoce czy przeskakuje kałuże. Wiele zabaw ruchowych ma charakter zespołowy. Początkowo mają one charakter ćwiczenia prostych ruchów, np.: chodzenia, podskoków, przekraczania i przeskakiwania niskich przeszkód, chwytania, biegania, wspinania się, podskakiwania. Podczas tych zabaw dziecko ćwiczy mięśnie, sprawność rąk i nóg, ćwiczy paluszki i chwytanie, uczy się panowania nad swoim ciałem i koordynacji wzrokowo-ruchowej oraz ćwiczy zmysł równowagi.
Pierwsza zabawa w udawanie
Pojawia się na początku drugiego roku życia, w której dziecko zaczyna wykorzystywać przedmioty zgodnie z ich przeznaczeniem, chociaż poprzez udawanie (np. używanie łyżeczek do jedzenia dla lalek). Dziecko jest tu ciągle zorientowane na własne ciało.
Substytut zabawy w udawanie
Dziecko dwuletnie lub trzyletnie nadaje tu obiektom znaczenie (np. drewniany klocek staje się samochodem, a plastikowa butelka łodzią).
Badanie obiektów
Umożliwia dziecku pomiędzy 15 a 21 miesiącem życia łączenie zabawy w udawanie raczej z zabawkami i innymi ludźmi niż ze sobą (np. używanie łyżeczek dla lalek właśnie do karmienia lalek, używanie grzebienia zabawki do czesania włosów mamy).
Zabawa konstrukcyjna
Manipulowanie przedmiotami w celu skonstruowania czegoś z gotowych elementów, także według wzoru (np. budowanie z klocków lego i klocków drewnianych wieży, składanie układanek, lepienie z plasteliny) lub stworzenia czegoś na nowo (po swojemu). Dzieci używają przedmiotów do budowania i konstruowania innych rzeczy. Zabawa ta występuje od drugiego roku życia i polega na dążeniu do uzyskania jakiegoś wytworu. Ten rodzaj zabaw pozwoli doskonalić funkcje wzrokowo-ruchowe, wyzwala pomysłowość, pobudza wyobraźnię, uczy obserwacji, systematyczności, wytrwałości, pokonywania trudności, ćwiczy skupienie uwagi.
Zabawy twórcze
Często zaliczane do zabaw konstrukcyjnych. Do tego typu zabaw zalicza się: malowanie, rysowanie, wycinanie, lepienie, wydzieranie. Zabawy te kończą się wytworem plastycznym. Zabawy te ćwiczą sprawność ruchów paluszków, rąk i przygotowują do dalszej działalności twórczej.
Zabawy tematyczne
Zabawy tematyczne należą do najbardziej typowych zabaw dzieci w przełomie wieku żłobkowego i przedszkolnego, czyli od 3 roku życia. W czasie tych zabaw dziecko naśladuje czynności i odtwarza sytuacje zaobserwowane ze swojego otoczenia. Początkowo zabawy te są bardzo ubogie. Dziecko naśladuje pojedyncze czynności z życia codziennego, np. czytanie gazety, sposób siadania jednego z rodzica. Z czasem treść zabaw staje się bardziej złożona i dziecko odtwarza całe ciągi czynności, związanych z bardziej odległą i szerszą działalnością ludzi. Dzieci przyjmują i odgrywają role, stwarzają wymyśloną sytuację, bawią się na przykład „w dom”, „w szpital”, „w lekarza” (dziecko odtwarza rolę lekarza, a lalka jest pacjentem). W zabawach tematycznych dziecko często w swoje działania włącza fikcję i wyobraźnię, wprowadzając osoby wyobrażone i czynności pozorne np. nalewa na niby herbatę do filiżanek. Zabawy te dotyczą pary lub grupy dzieci. Bawiący się potrafią także tworzyć wyimaginowanych towarzyszy zabawy. W przypadku zabawy zbiorowej następuje podział ról – jedno dziecko jest lekarzem, a inne są pacjentami.
Zabawy dydaktyczne
Do tej grupy zabaw zaliczamy książeczki, a także różnego rodzaju gry, zgadywanki i układanki obrazkowe. Zabawy dydaktyczne najczęściej są inicjowane i organizowane przez dorosłych, a podsuwane dzieciom do wykonania. Mają one na celu rozwijanie myślenia dzieci, ich spostrzegawczości, uwagi, umiejętności stosowania zasad i reguł. Dziecko poznaje wówczas nowe słowa i pojęcia.
Zabawy muzyczne
Muzyka jest ważnym czynnikiem wpływającym na rozwój dziecka. Przeżycia związane z odbiorem muzyki mają duży wpływ na rozwój emocjonalny i estetyczny. Słuchanie muzyki pobudza także rozwój analizatora słuchowego w zakresie słuchu akustycznego i muzycznego, koncentrację uwagi, pamięć muzyczną i pozamuzyczną. Dziecko kształci wrażliwość na jakość dźwięku, ekspresję i twórczą postawę.
